Ik kwam weer thuis op 8 april, na één week ziekenhuis en 5 weken Rehabilitatie Centrum.

Wat was er gebeurd? (Ik geef hier een korte versie, als je meer wilt weten kun je om meer informatie vragen).

Ik was gelukkig met mijn nieuwe driewieler. I weet dat ik een bocht naar links maakte… Ik werd 25 minuten later wakker in het ziekenhuis. Was misselijk en had erge pijn in mijn rechterhouder. Gelukkig geen hoofdpijn gehad! Ze vertelden me dat mijn bovenarm, vlak onder het gewricht, gebroken was. De arts vertelde me een week later dat ik niet geopereerd was, vanwege het gevaar dat ik mentaal verward zou worden. Ze hebben me zware pijnstillers gegeven. Na een week heb ik die echter geweigerd. Toen verder gegaan met 8 paracetamol.

–       Ik ben dankbaar t.o.v. de Heer dat hij me hielp te accepteren wat er gebeurd was.

–       Voor het geven van geduld.

–       Voor meer dan genoeg tijd om te bidden.

–       Dat de misselijkheid ophield na 3 dagen.

–       Dat ik in het geheel geen hoofdpijn heb gehad.

–       Er waren geen depressieve momenten…

–       De verzorging en het eten was uitstekend. Wat een zegen!

–       De fysiotherapie was begripvol en heel erg effectief.

Natuurlijk blijft de vraag: wat is er gebeurd? Er komen nog meer testen. Mogelijk vinden ze een antwoord. De driewieler stond keurig naast me, die is niet omgevallen. Ik ben er kennelijk afgevallen. Het kan zijn dat ik nog automatisch geremd heb toen ik viel…?

Met grote dankbaarheid aan Jezus voor zijn hulp tijdens het ongeluk en de herstel periode.

Téo