Ik ben overtuigd dat we deel moeten zijn van een kerkelijke gemeente. De kerkgeschiedenis toont echter dat er ´plaatselijke gemeentes´ zijn en ´mobiele gemeentes´ (teams die samen een taak uitvoeren, zoals de kloosters). Mijn taak is steeds in de ´mobiele gemeente´ geweest. De Heer verhinderde me telkens weer om “zelf een nieuwe plaatselijke gemeente te beginnen”. Als team georiënteerde persoon ervoer ik geestelijke ondersteuning in de regelmatig terugkerende bezoeken van mobiele teams in verschillende landen. 

Voorjaar 2010 

Ik werd vroeg in de morgen wakker. Er was een stem in mijn kamer.

“Téo, je moet priester worden…”

Verbaasd keek ik om me heen. Ik dacht “wat, priester, dat is onmogelijk…ik ben drie en zeventig”…Ik kon in het vage licht het beeldje van Maria zien, dat een kennis me gegeven had. Spontaan kwam mijn reactie:

“Maria, kun je daar met Jezus over praten?”

Gelijk viel ik in een diepe droomloze staat. Toen ik een paar uur later weer wakker werd zei ik

“Heer, wat was dat?” 

 Opnieuw overdacht de woorden: je moet priester worden… Het klinkt mogelijk wat vreemd, maar soms heb ik het idee dat God met me praat als een vriend. Hij herinnerde me gelijk aan twee vroegere gebeurtenissen.

De eerste keer dat ik Hem zo duidelijk hoorde spreken was in Suriname in 1960. Ik had daar mijn militaire dienstplicht vervuld en mocht een jaar nog rondzwerven om daarna op kosten van het rijk weer terug te gaan naar Nederland. Ik werkte met kinderen in een kerk in Paramaribo en was op zoek naar mogelijk nieuwe deelnemers voor de zondagsschool. Op een middag dat ik er weer op uit zou trekken, bad ik: “Heer, wilt U me leiden”. Ik kreeg toen een merkwaardige indruk:

“Téo, je moet thuisblijven, iemand komt je bezoeken”. Dus ik bleef thuis, me in gebed voor bereidend op mijn mysterie bezoeker. Al wachtend ging de middag voorbij. Tegen het einde van de middag zei tegen de Heer, “

Als er binnen een half uur niemand komt dan ga ik op de knieën en belijd aan U dat ik door de boze ben misleid”. Het half uur was voorbij, ik begon te bidden “Heer alstublieft vergeef…”. Toen donderde een stem in mijn kamer: ”Nu ben Ik gekomen”. Ik ervoer een enorme uitstorting van Gods Geest, iets wat de rest van mijn leven mijn bediening zou beïnvloeden.

De tweede keer was in Thailand. Ik reed met mijn auto op een voorrangsweg. Er was een zijstraat voor me met een “blinde hoek”: iedereen moest stoppen, voor ze zouden oversteken. Plotseling was er een luide stem in de auto die zei STOP… Zonder te denken stond ik op mijn rem. Een zware vrachtwagen schoot het kruispunt op. Als ik doorgereden was had ik dat niet overleefd.

Nu sprak die stem opnieuw… Ik herinnerde me onze trouwtekst. De woorden die Maria zei tegen de bedienden op de bruiloft in Kana: “Doe alles wat Hij U zegt”. Dat woord was voor ons ook een kerntekst geworden in ons huwelijk. God wilde nu dat ik priester zou worden…?

Mijn gehoorzaamheid aan de autoriteit van de Heer stond als een paal boven water. Maar hoe moet dat dan in verhouding tot de Paus? Ik had grote bewondering voor Sint Johannes Paulus II. Opnieuw herinnerde ik me de T.V. uitzending toen hij op een stretcher liggend, nog zwaaiend, weggedragen werd uit zijn laatste publieke optreden. Ik had gehoord dat hij zelf ook regelmatig ging biechten, want hij was zoals iedereen een zondaar. Slechts in geloofszaken, kon hij, onder bepaalde omstandigheden, het laatste dogmatische woord hebben. Jezus had immers beloofd dat hij Petrus en zijn opvolgers zou leiden. Dat betekende dat ik dus zijn autoriteit moest accepteren, samen met het Magistrum, de belangrijkste leiders van het Vaticaan.

Het koste me enige tijd om dat allemaal door te denken. Ik realiseerde me dat ik te oud was en zeker niet intelligent genoeg, om duizenden besluiten die in de 2000 jaren genomen zijn, te kunnen nakijken. Ik besloot dat ik de autoriteit van de paus alsmede het hele dogmatische pakket van de RK Kerk, moest accepteren. Dit maakte het gemakkelijker om de volgende vraag te beantwoorden: “was het correct van me, om aan Maria te vragen dit nog eens met Jezus te bespreken”? We hebben altijd gebedsvrienden gehad die op belangrijke momenten in ons leven een Woord van God aan ons door gaven. Ik was al tot de conclusie gekomen dat de heiligen in de hemel over ons waken en voor ons bidden tot God de Vader (Hebr.12:1). Maria, de moeder van Jezus heeft haar unieke positie in de hemel. Natuurlijk kan ze met hem praten over onze noden, onze vragen en onze verwachtingen. Er bleef een vraagje hangen in mijn denken. Ben ik dan tegen dode mensen aan het praten? Maar Maria is niet dood, ze leeft in de hemel bij Jezus. De wolk van getuigen zijn ook niet dood. Ik aanbid één God zoals hij zich kenbaar maakt in drie personen (de Vader, de Zoon en de Heilige Geest). We kunnen Moeder Maria en de heiligen vragen over ons bij de vader te praten. Net zo goed als wij voor mensen bidden hier op aarde.

Sinds deze stem, in 2010 zijn er genoeg mensen geweest die me hier over doorgevraagd hebben: “waarom heb je iemand in de hemel nodig om voor je te bidden, ik bid rechtstreeks tot Jezus en dat is voor mij genoeg”. In de Priesterseminarie kreeg ik enkele antwoorden op mijn eigen vragen. “God is een gezin”: deze woorden van Heilige Johannes Paulus II hebben mijn theologische inzichten behoorlijk verdiept.

Wij hebben het voorrecht gehad de liefde en de voorbede te ontvangen van vele gelovigen. Hun gebed is ook voor mij een grote steun geweest in mijn confrontatie met gebroken mensen. Ik zei niet tegen deze trouwe vrienden: wel, je hoeft niet voor mij te bidden hoor, ik heb Jezus in de hemel en hij bid voor mij tot de Vader.

Het beeld van de Kerk als een familie is een prachtige waarheid. Als een echtpaar trouwt en er komen kinderen, dan groeit hun liefde net zoals als het gezin groeit. Als we iemand in de hemel vragen om voor ons te bidden, vermindert dit niet de rol van Jezus. Hij is nog steeds onze Heer en Redder. Ik ervaar dat mijn blik op Jezus juist in de laatste tien jaar is verbreed en verdiept. De plaats die Maria hierin heeft is enorm. Ze is veel meer dan een typische moeder. God heeft haar al eeuwen in gedachten gehad als de speciale moeder. Ze was uniek, zelfs Luther, Calvijn en Zwingli waren het daarover eens. Deze unieke positie is ook zo benadrukt in het RK denken. De Heilige Geest gebruikte haar niet zo maar als een draagmoeder, ze was de Vrouw die God had beloofd in Genesis 3:15 en ook in Openbaring 12.

Hoewel voor mij het probleem van de Paus en Moeder Maria was opgelost, realiseerde ik me wel dat er nog steeds een groot verschil van inzicht was met mijn vrouw over deze zaken. Ik besloot om niet met haar of iemand hierover te praten, maar te wachten op wat God zou doen in deze zaak.

Enige tijd later, in April 201o, was ik aan het lesgeven in de Franse tak van onze ISARPAC1 school. Net voor ik naar de klas ging, checkte ik mijn email. Wil schreef me dat ze me aanmoedigde, na veel worsteling, om naar een klooster te gaan, dus om Rooms Katholiek te worden! Ik was heel verbaasd. Na Zwitserland zou ik naar Oostenrijk gaan voor een cursus Zegenend Helpen na Seksueel Misbruik. Ik maakte een afspraak met bisschop Klaus Küng. Hij reageerde heel positief en beloofde me zijn hulp. Ik vertelde hem ook van mijn roeping om priester te worden. Hij zei: “word nu eerst maar eens Rooms Katholiek” 😊. We hebben een datum gezet voor mijn Confirmatie. Ik ging terug naar huis, gelukkig en vol verwachting.

De grote klap

Toen kwam de grote klap. Ik kan er niet veel over zeggen. Ik realiseer me dat er mensen zijn die graag hier meer over zouden willen weten. Het is echter nog steeds een te teer punt om hier iets over aan toe te voegen. Ik vertelde mijn vrouw wat er gebeurd is. Zij antwoordde me: “Nu wil ik een scheiding”. Ik wist niet wat ik hoorde en reageerde opnieuw met de vermaledijde stilte, die me heel mijn leven heeft gevolgd als gevolg van WWII traumas. Ik vroeg nog “waarom…”? maar kreeg daar geen antwoord op. Kort gezegd: Ik wilde niet meewerken aan een scheiding. Er kwam een scheiding van “tafel en bed” en na enige tijd kon ze zelf een formele scheiding doorzetten.

Ik besloot om Rooms Katholiek te worden en mijn vrouw verlaat me… Intussen was er via verschillende kanalen toestemming gekomen om me naar het Priesterseminarie Leopoldinum van het Cistensienser Klooster Heiligekreuz, te sturen.

1 International School of Abuse Related Pastoral Counseling

Zing liederen voor de Heer, vrienden van God, en prijs zijn heilige naam.