Welkom in mijn blog. In de komende 14 weken wil ik U introduceren aan een stukje van mijn leven waar ik nog weinig over geschreven heb. Wat je leest kan vragen oproepen. Voel je vrij om contact met me op te nemen via tjvdweele@gmail.com
Een levenslange Charismatische Evangelikaal werd Rooms Katholiek
Introductie:
Het is al weer 25 jaar geleden dat ik “Vrede doet Bloeien” (1) heb geschreven. Er is daarna veel gebeurd. Als je mijn boek nog niet gelezen hebt, kan, wat ik nu vertel je enig inzicht geven in mijn denken en gebeden voor gewonde mensen, speciaal in de Rooms Katholieke Kerk. Als het wel gelezen hebt, ben mogelijk een protestant die ook hoorde van mijn overgang naar de RK Kerk. Ik weet dat het nogal wat rumoer gegeven heeft toen ik acht jaar geleden een kort bericht hierover stuurde naar Opwekking. Ik heb het erg op prijs gesteld dat ze dit zonder verdere commentaar hebben geplaatst. Ik ben dan ook wat Nederland betreft, de laatste acht jaar “onder de radar” gebleven. Dat was ook nodig, want ik heb tijd nodig gehad om al de veranderingen in mijn leven een plaats te geven.
Hoe komt iemand er toe, om na een heel leven als zendeling, bijbelschool leraar, en pastoraal werker in de Protestantse wereld actief te zijn, met een eigen maandelijkse bijdrage in het maandblad Opwekking, op 73 jarige leeftijd nog Rooms Katholiek te worden?
In de eerste plaats ben ik nu geen anti-Protestant. Het tegenovergestelde is waar. Ik ben heel dankbaar voor de Protestantse kerk. Ik ben die ik ben, omdat mijn ouders en grootouders me het Koninkrijk van God in hebben gebeden.
Ik ben ook dankbaar voor:
- De mensen die geloof hebben gehad inmijn roeping en veel, heel veel tijd en gebed hebben besteed om onze bediening mogelijk te maken.
- De theologische studies die ik kreeg in de Bijbelschool “De Herdershof” in Heerde. De In-Service training in de C. & M.A. in Thailand. De ICI studies via Brussel, waar ik mijn B.A haalde in Bijbel en Zending. Voor een geweldige tijd van studie in Fuller School of World Mission, Pasadena USA, waar ik mijn M.A. kreeg. In Fuller zag ik ook het patroon van “de cultuur van seksueel geweld” en hoe ik dat kon gebruiken in mijn lesgeven.
- Voor de onnoemelijk vele personen die vertelden hoe zij God hebben ervaren.
- Voor de vele verschillende inzichten die ik ontmoette. Het was soms een worsteling wat te geloven, omdat je als Protestant nu eenmaal zelf moet bepalen wat je gelooft of niet. In deze jungle van gedachten en dogmatische uitspraken heeft God me geholpen om min of meer een weg te vinden waar ik mee kon leven.
- Ik voel me zeer dankbaar voor de honderden (meestal getraumatiseerde) personen die het aandurfden hun verhaal bij mij te vertellen en ook geloofd werden. Al doende heb ik sinds 1975 geleerd wat van mijn hulp effectief was en wat niet.
De enige reden dat ik Rooms-Katholiek werd is omdat God me hoorbaar op een morgen wakker maakte en zei dat ik priester moest worden. Die opdracht kwam, in de “laatste ronde” van mijn leven. Ik was toen drie en zeventig. Het was de stem die herkende omdat het dezelfde stem was die ik al twee keer voordien heb ervaren. Ik kom daar later nog uitgebreid op terug.
Terugziende is de hand van God duidelijk aanwezig geweest in ons leven. Het werk met overlevenden van seksueel misbruik begon in Thailand in de zestiger jaren van de vorige eeuw. Toen ik terugkwam in Nederland in 1975, ontmoette ik steeds meer overlevenden. God leerde me een manier om hen te helpen opnieuw in de vrijheid te komen. Aan het einde van de tachtiger jaren ontmoette ik Dr. Vibeke Möller in de Deense Hospital Christian Fellowship. Zij nodigde me uit om haar en geïnteresseerde mensen te helpen hoe ze de gevolgen konden verwerken van een leven van verschillende vormen van emotioneel, geestelijk, en lichamelijk misbruik. Ze daagde me uit om een boek te schrijven in het Engels, zodat het vertaald kon worden in het Deens. Ik beschreef hoe mijn ontmoeting met de Kracht van Vrede in mijn eigen leven, zoals in Filippenzen 4 beschreven staat. Hoe die Vrede een noodzakelijke voorwaarde is voor genezing. Het lichaam herinnert wat we in ons bewust denken vergeten zijn. Hoewel er nog steeds eigenaardige kunnen gevolgen zijn in ons gedraag, die hardnekkig weigeren zich te veranderen naar het beeld wat God ons voor houdt.
Tegelijkertijd toen mijn contacten in Denemarken zich ontwikkelden, groeide ook de belangstelling voor de cursussen Zegenend Helpen. Dit werd een Stichting (zegenendhelpen.nl). Dit ging ook door toen ik naar Oostenrijk vertrok in 2010.
Ik schreef “From Shame To Peace” (in het Nederlands “De Kracht van Vrede”) in 1990-1991 voor vertaling in het Deens. Ik ben me bewust dat ik gewoon praktisch probeerde te beschrijven hoe de Christelijke Cultuur en de cultuur van volwassen overlevenden van Seksueel Geweld op een positieve manier op elkaar in kon werken. Mijn ervaringen in Nederland begonnen in Huize de Palz, het Jeugd Centrum van Bijbelschool “In de Ruimte” in 1976. Een jaar later vertelde een psychiater me dat hij nog nooit een cliënt had gehad met deze klachten, maar het kon zijn dat het soms voorkwam. We weten nu zo veel meer van deze pijnlijke werkelijkheid. Ik vertelde hoe ik in Gods Woord antwoorden had gevonden op de hulpvragen van overlevenden van seksueel misbruik. Hoe Bijbelse principes harmoniseerde met psychologische principes die sinds de negentiger jaren steeds duidelijker geformuleerd werden (2).
In die jaren was er nog geen inzicht in de plasticiteit van het geheugen. Dat kwam pas veel later. Echter in Thailand had God me al laten zien wat ik kon doen, ik kon zegenen, goede woorden uitspreken in Jezus Naam. De Bijbel spreekt over “vernieuwing van je denken” (Rom.12:1,2). We weten nu ook uit psychologische inzichten, hoe het geheugen nog steeds vernieuwd kan worden. De combinatie van Bijbelse en psychologische inzichten is goed nieuws voor mensen die vast zitten in gedragspatronen die hen hielpen trauma´s te overleven, maar die hen nu ook nog aan het verleden doen herinneren. De positieve terugkoppeling die ik kreeg van hulpvragers bevestigde het principe dat “traumatische voorvallen in de jeugd een soort litteken achter laat in de hersenen” waardoor het feit van het trauma vergeten kan zijn, maar de emotionele gevoelens nog wel merkbaar blijven. Dit hield, voor zo ver ik dat toen kon zien in dat trauma’s ook een remmend effect hadden op de ontwikkeling van een persoon. Ik ervoer zelf en zag dat ook in anderen, hoe ook stress kinderlijke, jonge reacties tevoorschijn kon brengen. Het hielp me ook te begrijpen waarom volwassen partners elkaar als kleine kinderen konden behandelen.
Ik observeerde ook dat als mensen lichamelijk kalmer werden ze veel sneller genazen. Christenen hebben door de eeuwen heen Gods Vrede steeds weer gedeeld met de worstelende mens. Hierdoor groeiden ze emotioneel, mentaal en geestelijk. De priester had al zeker 1700 jaar en de predikanten 300 jaar deze taak gehad. Psychiatrie en psychologie waren nog maar zo een 200 jaar oud. De kerk had de opdracht om gelovigen te helpen in elke situatie van het leven. De regelmatige biecht gesprekken en de autoriteit-uitspraken van de priester “je bent vergeven” hadden ook een heilzaam effect. De iedere keer weer persoonlijke en tastbare ontmoeting van een genadig God in de Eucharistie, hielp ook mensen in vorige eeuwen. Ze kregen daardoor ook positieve impulsen om de dagelijkse strijd aan te kunnen.
Als protestants pastoraal werker zag ik reeds hoe littekens in de hersenen aangeraakt werden of genazen als ik Gods Vrede deelde. Luisterend naar wat verschillende lichaamsdelen, de hulpvrager en/of mij vertelden, hielp me om lichaamsdelen te zegenen.
- De zijkanten van de hersenen (ik had in de zeventiger jaren geen weet van de amygdala en de hippocampus, nu weten we hoe belangrijk ze zijn).
- De brug tussen de twee hersenhelften (en het effect van trauma op de verbindingen).
- De gezichtsspieren, de neus, schouders, handen, de huid, de ruggengraat.
- De ingewanden en de voeten.
Dit zijn zo de belangrijkste lichaamsdelen waar ik me op richtte. In Thailand had ik geleerd om “lichaamsdelen die ik niet kon benoemen” te zegenen door God te vragen met zijn kracht in het gehele lichaam te komen, van “top tot teen en alles er tussen” te reinigen door Zijn kostbaar bloed.
Het “spreken van goede woorden tegen lichaamsdelen in Jezus naam (3) resulteerde in soms dramatische veranderingen.
De voorbereiding van mijn taak als zielzorger
Hoe ben ik in deze wereld terecht gekomen? Ik had twee-jaar Bijbelschool achter de rug. Met daarna twee jaar verblijf in Suriname, eerst als soldaat en daarna als vrijwilliger in de West Indies Mission. In 1963 uitgezonden naar Thailand. Na een verdere on-the-job-training zijn ben ik in 1965 ingezegend als predikant in de “Christian and Missionary Alliance“. We ontmoetten daar lepra, wat in die tijd net zo gevreesd werd als HIV vandaag. We werkten met ongeveer 15 lepra kerkjes ontstaan uit het werk van onze voorgangers Paul en Sylvia Davis. Ik ontmoette seksueel misbruik verhalen en vond sommige antwoorden. Toen we terugkeerden naar Nederland in 1975, ging ik verder studeren via ICI in Brussel (1977-1980) en behaalde daar mijn B.A. Dit werd gevolgd door afstand-studies in Fuller School of World Mission, Pasadena USA, waar ik in 1986 mijn M.A haalde. Het waren zware jaren waarin ik een strikte discipline moest ontwikkelen voor mijn zelfstudie programma van 20 uur per week, naast twee halve banen.
In mijn studies zag ik ook mijn uitgangspunten bevestigt wat er gebeurd met de hersenen als iemand een traumatisch ervaring heeft. De cultuurstudies hielpen me om als zendeling in de “wereld van misbruik” binnen te komen en hoe mensen konden veranderen van slachtoffer, naar overlevenden tot meer dan overlevenden met een nieuwe levensstijl, om goed te leven, niet meer zo gehinderd door het verleden. Hoe we deze realiteiten kunnen bezien, is vandaag nog steeds het zelfde als 25 jaar geleden.
.
Aantekeningen:
1. Vrede doet Bloeien (Importantia, Dordrecht 2002), vertaling van From Shame to Peace (Monarch, London 1995). Na de Deense, de Engelse en Nederlandse vertalingen, volgden de Duitse, Finse, Franse, Egyptisch-Arabische en de Birmeese (Myanmar) vertalingen. Ik gebruik veel praktijk verhalen, wel samengesteld uit verschillende personen ter wille van de privacy. Alles wat ik beschrijf is zo gebeurd, alleen niet in één persoon.
2. Dr. Bessel van der Kolk: In „The Body Keeps the Score”, 2014 waarin hij op een meesterlijke wijze een overzicht geeft van deze psychologische studies.
3. Matteüs 8:14-18, Handelingen 3:7, 4:30
